الزامات استاندارد در آسانسورهای با فاصله آستانه درب‌های طبقات متوالی بیش از 11 متر

یونس نجف نیا، کابین نیوز – همانطور که می‌­دانید آسانسورها از جمله وسایل حمل و نقل عمودی هستند که به ترازهای مشخصی از ساختمان خدمت رسانی می‌­کنند. در برخی مکان‌­ها، ممکن است فاصله دو درب متوالی طبقه از حد معمول در ساختمان­‌های مسکونی بیشتر باشد. مثلاً در سیلوهای گندم یا ایستگاه‌­های مترو یا برج مراقبت فرودگاه­‌ها و… . به‌­منظور سرعت و سهولت امدادرسانی به مسافرین کابین در مواقع اضطراری، لازم است تا فاصله دو درب طبقه متوالی کمتر از 11 متر باشد.

چنانچه فاصله دو درب طبقه متوالی بیش از 11 متر باشد، مطابق استاندارد ملی ایران به شماره 1-6303 تجدیدنظر اول، لازم است تا تمهیداتی پیش‌­بینی شود. در ادامه می‌توانید با الزامات استاندارد در آسانسورهای با فاصله آستانه درب‌های طبقات متوالی بیش از 11 متر آشنا شوید.

• مطابق بند 5-2-2-1-2 در صورتی که فاصله آستانه درهای طبقات متوالی از 11 متر تجاوز کند، درهای اضطراری میانی باید به­‌گونه­‌ای تعبیه شوند که فاصله بین آستانه درها بیشتر از 11 متر نباشد. این الزامات در مورد کابین­‌های مجاور هم که هر کدام دارای یک در اضطراری مطابق بند 8-12-3 باشند، کاربرد ندارد.

نکته 1

اگر فاصله دو درب متوالی طبقه بیش از 11 متر باشد، تعبیه حداقل یک درب اضطراری در سمت درب‌­های طبقات با حداقل ارتفاع 1/8 متر و حداقل پهنای 0/35 متر برای کاهش فاصله تا 11 متر الزامی است. این درب­‌ها نباید به سمت داخل چاه باز شوند و می­بایست مجهز به قفل کلید خور مخصوصی باشند که بتوانند بدون کلید مجدداً بسته و قفل شوند. این درب­‌ها حتی اگر قفل باشند، باید بدون کلید از داخل چاه باز شوند. کارکرد خودکار آسانسور فقط در صورت بسته بودن درها باید امکان­‌پذیر باشد. بدین منظور درب باید مجهز به وسایل ایمنی برقی(میکروسوئیچ مطابق شرایط استاندارد) باشد.

نکته 2

ممکن است در مواردی فاصله دو درب طبقه متوالی بیش از 11 متر باشد و همچنین طراحی ساختمان و موقعیت چاه آسانسور نیز امکان تعبیه درب اضطراری میانی را ندهد؛ مانند آسانسورهای ایستگاه­‌های مترو. در استاندارد برای این موارد نیز راهکار مناسب ارائه شده است. در چنین شرایطی وجود کابین­‌های مجاور هم در یک چاه مشترک که هر کدام دارای یک درب اضطراری باشند، ضروریست.

• مطابق بند 8-12-3 می‌­توان از درهای اضطراری در کابین­‌های هم جوار استفاده نمود، مشروط بر اینکه فاصله افقی بین کابین­ها از 0/75 متر بیشتر نباشد.

بیشتر بخوانید:

• کلایمر ساختمانی، دستگاهی جهت دسترسی افراد به فضاهای پیرامونی ساختمان‌های مرتفع
• الزامات نصب گاورنر در چاه آسانسور مطابق با استاندارد ملی به شماره 1-6303

نکته 3

درب­‌های اضطراری تعبیه شده در دیواره کابین‌­های مجاور، باید دارای حداقل ارتفاع 1/8 متر و حداقل پهنای 0/35 متر باشد. این درب‌­ها نباید به سمت چاه باز شوند. لذا می­بایست به داخل کابین یا به صورت کشویی باز شوند.

نکته 4

درب­‌های اضطراری کابین باید دارای قفلی باشند که از داخل کابین با کلید سه گوش و از بیرون کابین بدون نیاز به کلید باز شوند.

نکته 5

در این حالت، فاصله افقی دو کابین مجاور نباید بیش از 75 سانتی­متر باشد. همچنین این فاصله نباید کمتر از 50 سانتی­متر شود. زیرا در صورتی‌که فاصله لبه سقف کابین یک آسانسور تا نزدیک‌ترین قسمت کابین یا وزنه تعادل آسانسور مجاور کمتر از 50 سانتی­متر باشد، قطعات متحرک آسانسورها می­بایست توسط یک دیواره جداساز از یکدیگر جدا شوند و در نتیجه، این دیواره جداساز مانع امدادرسانی بین کابین­‌های مجاور خواهد شد. همچنین وزنه تعادل یا موانع ثابتی که مانع عبور از یک کابین به کابین دیگر شود، نباید مقابل درب‌های اضطراری قرار گیرد. آهن‌کشی سازه آسانسور شامل این موضوع نمی‌­شود.

نکته 6

در صورت عدم تأمین فاصله 11 متر بین آستانه طبقات متوالی، تصمیم گیری در مورد امداد رسانی و نجات مسافران در کابین­‌های مجاور با استفاده از دریچه سقفی کابین با ابعاد ذکر شده در استاندارد، به کمیته فنی واگذار شده است.

نکته 7

در خصوص آسانسورهای منصوبه در فضای خصوصی که درب طبقات آن­‌ها در حریم خصوصی باز می‌­شود، مطابق استعلام بعمل آمده از سازمان ملی استاندارد ایران، در زمان انتشار این مطلب، تأمین شرایط زیر الزامی است:

• مسیر دسترسی به موتورخانه یا فضای ماشین‌­آلات در قسمت مشاع ساختمان باشد(از مسیر خصوصی نباشد) و نیز
• رعایت الزامات بند 5-2-2-1-2 به طوری که فاصله بین آستانه درب دورترین توقف تا اولین درب طبقه مشاعی کمتر از 11 متر باشد.

در صورت عدم تأمین هر یک از دو مورد فوق الذکر، لازم است “عدم تفکیک‌­پذیری واحدهای ساختمان” با توجه به نقشه­‌های پلان طبقات ساختمان در کمیته فنی آسانسور استانی بررسی شود و صحت تطبیق نقشه­‌های ارجاع شده به کمیته فنی با ساختمان اجراء شده، توسط مهندس مجری ساختمان، شرکت عرضه کننده آسانسور و شرکت بازرسی فنی صورت پذیرد.

بدیهی است در صورت احراز و اثبات امکان تفکیک پذیری واحدها در کمیته فنی، عدم تأمین شرایط استاندارد در مشاعی بودن مسیر دسترسی به موتورخانه و یا عدم تأمین الزامات بند 5-2-2-1-2، امکان صدور گواهینامه ایمنی استاندارد بر مبنای استاندارد ملی 1-6303 وجود نخواهد داشت.